Opublikowane przez
Znowu mnie zaskoczył! Autor oczywiście. I znowu pozytywnie. Po dwóch przeczytanych książkach Jakuba Małeckiego już wiem, że na pewno przeczytam wszystkie. I bardzo jestem ciekawa, jakie wisienki na torcie przygotował w kolejnych.
Wisienka na torcie… Tak właśnie kojarzą mi się książki tego autora. Nie dość, że dobrze pisze, pokazuje wrażliwość na drugiego człowieka (niezbędną, jeśli chcesz pisać dobrą literaturę obyczajową), to jeszcze lubi pokombinować z formą. A Ślady wydają mi się pod tym kątem jeszcze ciekawsze niż Horyzont.
No to do rzeczy. Jest to zbiór opowiadań o mieszkańcach wsi Kwilno i ich potomkach, rozrzuconych po Polsce. Misternie utkany dywan, w którym przeplatają się, czasem zaskakująco, losy bohaterów. Każde opowiadanie można interpretować indywidualnie albo właśnie zerknąć na nie z lotu ptaka, jak na dywan, w którym to co osobiste przeplata się z tym, co ogólnoludzkie i nieuniknione. Jest to historia o jednostkowych początkach świata i jego końcach, naszych indywidualnych śladach przeszłości i przeczuciach przyszłości, które nosimy w sobie od początku. Pole do interpretacji treści jest dość szerokie i każdy na pewno znajdzie swoją własną odpowiedź na pytanie, czym są tytułowe ślady. Już samo nadawanie znaczeń „śladom” jest ciekawym spotkaniem z tą książką.
Spodziewałam się innego języka, takiego jak w Horyzoncie – ze zdaniami perełkami. Tu jest inny: oszczędny, prosty. I taki właśnie pasuje do koncepcji książki. Czytałam ją kilka dni, mimo że mogłabym pochłonąć całość w dwa wieczory. Nie dałabym jednak rady emocjonalnie; musiałam ją sobie dawkować i przetrawić w sobie każde opowiadanie.
Jeśli lubisz literaturę obyczajową, która świetnie pokazuje psychikę człowieka i jego walkę z życiem, samym sobą, a do tego masz przyjemność z odkrywania przemyślanej i zaskakującej konstrukcji – koniecznie sięgnij po Ślady.
Tytuł: Ślady
Autor: Jakub Małecki
Wydawnictwo SQN
